Oznakowanie towarów żywnościowych

Ustanawia ono środki gwarantujące konsumentom prawo do informacji oraz procedury przekazywania informacji na temat żywności.

Od 13 grudnia 2014 r., stosowane będzie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25.10.2011 r., w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, które weszło w życie 13 grudnia 2011 r. Przepisy rozporządzenia ustalają zakres informacji, które muszą być obowiązkowo przekazane konsumentowi. Jego celem przede wszystkim jest zapewnienie konsumentowi podstaw do dokonywania świadomych wyborów dotyczących spożywanej żywności, jak również uniemożliwienie przedsiębiorcom wprowadzania konsumentów w błąd. Rozporządzenie stosuje się do podmiotów działających na rynku spożywczym, których działania dotyczą bezpośrednio lub pośrednio przekazania konsumentom informacji na temat żywności. Odnosi się do wszystkich środków spożywczych przeznaczonych dla konsumenta finalnego, a także do usług gastronomicznych świadczonych przez przedsiębiorstwa transportowe.

Najważniejsze kwestie poruszane w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 to:

1. nazwa żywności (nie chodzi o nazwę marketingową ale o nazwę zwyczajową lub opisową danego produktu),
2. wykaz składników,
3. ilość określonych składników lub kategorii składników,
4. minimalna wielkość czcionki, tj., 1.2 mm dla obowiązkowych informacji np. nazwa żywności, wykaz składników, ilość netto żywności, data minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia, warunek przechowywania i użycia, w odniesieniu do napojów o zawartości alkoholu większej niż 1,2% objętościowo, rzeczywista zawartość objętościowa alkoholu. Odstępstwo od tej wielkości wprowadzono tylko dla małych opakowań lub pojemników, których największa powierzchnia wynosi poniżej 80 cm2 – w takim przypadku można zastosować minimalną wysokość x czcionki, wynoszącą 0.9 mm,
5. wartość odżywcza – rozporządzenie wprowadza obowiązek umieszczenia informacji o zawartości 7 składników odżywczych jak: wartość energetyczna, tłuszcz, kwasy tłuszczowe nasycone, węglowodany, cukry, białko, sól,
6. pochodzenie podstawowego składnika – rozporządzenie przewiduje konieczność deklarowania pochodzenia podstawowego składnika jeśli jest ono inne niż zakomunikowane w znakowaniu pochodzenia całego produktu. Jako składnik podstawowy rozumie się składnik lub składniki produktu spożywczego, które stanowią więcej niż 50% tego środka spożywczego, luk które są na ogół kojarzone przez konsumenta z nazwą tego wyrobu i w odniesieniu do których jest wymagane w większości przypadków oznakowanie ilościowe,
7. wyrażenie ilości w przeliczeniu na 100 g/100 ml,
8. sprzedaż na odległość — zgodnie z treścią rozporządzenia, bez uszczerbku dla wymogów informacyjnych z art. 9 powyższego rozporządzenia, obowiązkowe informacje na temat żywności z wyjątkiem danych szczegółowych dotyczących daty minimalnej trwałości lub terminu przydatności do spożycia, muszą być dostępne przed ostatecznym dokonaniem zakupu i muszą znajdować się w materiałach towarzyszących sprzedaży na odległość lub być dostarczane z użyciem innych właściwych środków wyraźnie określonych przez dany podmiot działający na rynku spożywczym. Ważne! Obowiązkowe informacje dotyczące żywności dostarcza się bez obciążenia konsumentów dodatkowymi kosztami. Obowiązkowe dane szczegółowe muszą być dostępne już w momencie dostawy;  
9. alergeny — informacje o alergenach muszą być dobrze widoczne dla konsumentów, składniki lub substancje pomocnicze, które powodują alergię lub reakcje nietolerancji muszą być podkreślone za pomocą pisma wyraźnie odróżniającego ją od reszty wykazu składników np. za pomocą czcionki lub innego koloru;
10. żywność niepakowana – w przypadku oferowania środków spożywczych konsumentom finalnym lud zakładom żywienia zbiorowego bez opakowania lub pakowania środków w pomieszczeniu sprzedaży na życzenie konsumenta lub ich pakowania do bezpośredniej sprzedaży, obowiązkowe jest podanie danych szczegółowych dotyczących wszystkich składników lub substancji pomocniczych w przetwórstwie wymienionych w złączniku nr II do rozporządzenia lub uzyskanych z substancji lub produktów powodujących alergię lub nietolerancję pokarmową użytych przy wytworzeniu lub przygotowaniu żywności i nadal obecnych w produkcie gotowym nawet jeśli ich forma uległa zmianie;
11. informacja o wartości odżywczej, której podawanie stanie się obowiązkowe od 13 grudnia 2016.

Rozporządzenie wprowadza jednak mnóstwo niejasności interpretacyjnych, zawiera wiele pojęć nieostrych, które w niektórych przypadkach mogą prowadzić do nadużyć. Przedsiębiorcy, którzy nie rozpoczęli jeszcze przygotowań do nadchodzących zmian mogą mieć nie mały problem, by sprostać wymaganiom ustawy na czas.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami prawnymi, zapraszamy do naszego serwisu ponownie!
Jeżeli podobał Ci się artykuł podziel się z innymi udostępniając go w mediach społecznościowych - poniżej masz szybkie linki do udostępnień.